"زوان قوكاسيان"، منتقد سينما، ضمن بيان اين مطلب در گفتگو با خبرنگار سينمايي مهر درباره مناسب بودن فيلم "كافه ترانزيت" براي مخاطب عام يا خاص گفت: "فيلم در عين داشتن ويژگي‌هاي يك اثر جشنواره‌اي و مخاطب خاص، براي مخاطبان عام سينما هم مناسب است. حتي "قيصر" هم در عين خاص بودنش مخاطبان زيادي بين مخاطبان عادي سينما داشت. البته قصد قياس اين دو فيلم را ندارم."
وي در ادامه افزود: "مسأله اصلي فيلم شايد يراي مخاطبان خارجي نباشد و حرفي كه فيلم مطرح مي كند براي مخاطبان ايراني ملموس‌تراست. همذات‌پنداري كه ريحان در فيلم با آن دختر آواره و تنهاي خارجي انجام مي دهد و هر دو به نوعي فداي شرايط مي‌شوند و محيط و فضاي فيلم، ويژگي‌هاي خاص معماري ايران را چندان به نمايش نمي گذارد تا بتواند براي مخاطب عام خارجي جالب توجه باشد."
قوكاسيان گفت: "فيلم دو مسئله دارد كه به شدت آن را تحت تأثير قرار داده، يكي اكران تقريبا همزمان با فيلم "بيد مجنون" كه مخاطب را با دو نوع بازي از پرويز پرستويي روبه رو كرد. بازي درخشان پرستويي در نقش منفي در "كافه ترانزيت" در جشنواره ناديده ماند و فيلم به همين دليل از يكي از مشخصه هايي كه مي توانست از نظر تجاري به سود آن باشد محروم ماند. همه عنوان مي كردند پرستويي در "بيد مجنون" بهتر بازي كرده، چون سريع‌تر احساس داوران و مخاطب را تحت تاثير قرار مي‌دهد و اعتقاد دارم بازي بي‌نقص پرستويي در زير سايه نقش ريحان باقي ماند."
اين منتقد سينما در ادامه تأكيد كرد: "شخصيت ريحان داراي اسقلال است و نمي‌خواهد به قيود موجود تن دهد و زن برادر همسر مرحومش بشود. او تلاش مي كند در جامعه مرد‌سالار به حق و حقوق خود برسد. ولي پرتوي آگاهانه از غلتيدن در دام فمينيسم افراطي و آثاري مانند فيلم‌هاي تهمينه ميلاني كه در زنان آثارش با جار و جنجال در پي احقاق حق خود هستند، دوري مي كند."
وي گفت: "آن چيزي كه مهم است اين است كه كافه ريحان محل عبور و مرور آدم‌هاي مختلف با فرهنگ‌هاي گوناگوني است كه همه آنها به نوعي درد مشترك تنهايي و بي كسي دارند و پرتوي هنرمندانه اين تم را در فيلمش به نمايش گذاشته است."
نظر شما